Een puntje met een onooglijk staartje. Meer is het eigenlijk niet. De komma staat tussen bijvoeglijke naamwoorden die bij het volgende zelfstandige naamwoord horen, hakt een zin in tweeën of zorgt voor een welkome adempauze bij hardop lezen. Over het juist gebruik van de komma zijn handboeken vol geschreven. Iedereen, van de professionele schrijver of journalist tot en met de snelle huis-tuin-en-keuken twitteraar, is wel eens gestruikeld over een komma. Afgezien van de ware kommaneuker, een kniesoor die daar op let. Maar toch… Soms is de komma een zaak van leven en dood. Ooit diende een Russische gevangene een gratieverzoek in bij de Tsaar. Zijn schriftelijke reactie luidde: “In geen geval, naar Siberië!” De vrouw van de tsaar toonde wat meer mededogen en tot opluchting van de gevangene schrapte ze stiekem de komma: “In geen geval naar Siberië!”